Onlangs liep ik de oude NS-wandeling “Tjamsweer”, van station Loppersum naar station Appingedam, met de ietwat gedateerde routebeschrijving (versie juni 2004) in de hand.
Omdat ik wat laat van start ging, en er door personeelstekort maar sporadisch treinen reden, was ik rond lunchtijd niet verder gekomen dan Eenum, het eerste dorpje op de route. Beslist geen straf, lunchen met dit pastorale uitzicht:
“Op de gedeeltelijk afgegraven wierde in Eenum staat
een Nederlands Hervormde kerk uit de 13e eeuw.”
Nou, NS, de kerk staat er nog steeds. Hij moet na eerder schadeherstel nog wel worden versterkt om instorten bij een zwaardere beving te voorkomen, maar een kniesoor die daar op let.
Van Eenum kuierde ik via Leermens (dat geheel zal worden versterkt, “als dat voor de veiligheid nodig is”) naar de buurtschap Lutjerijp.
“U loopt langs de boerderij Lutjerijp, met een wit woonhuis”.
De NS bedoelt vermoedelijk de Jacobsmaheerd. De foto hierboven komt van Google Maps, en stamt uit 2019. Het kostte mij anno 2022 enige moeite om het wit van het woonhuis terug te vinden door de inmiddels volledig overwoekerde tuin, allerlei schadeherstel in grijstinten, en diverse nog niet herstelde schades.
Hierna leidde de route over het Boakepad, een fiets- en wandelpad waar aan weerszijden een aantrekkelijk vlinder- en bijenmengsel is gezaaid. Ik plukte wat zaadjes en volgde de vlinders die voor me uit fladderden, recht op gaslocatie Leermens af:
“Tot voor kort waren de aardgastorens met op de top
een brandende gasvlam opvallend in het landschap.”
Over aardbevingen rept de routebeschrijving niet, wel wordt er wat over bodemdaling vermeld. Deze gaslocatie is al een paar jaar niet in gebruik, in een poging om de bodembeweging te temperen. (Dat heeft niet geholpen, zei zij in de understatement van de eeuw.)
Het bordje rechts onderaan op de foto verwijst naar iets gedenkwaardigs uit de voormalige gemeente Loppersum (1990 – 2020). Ik kan wel raden waaraan de bezoeker geacht wordt te denken, maar krijg op de bijbehorende site over deze locatie niets anders te zien dan een leeg tekstwolkje (wat ergens wel passend is).
Onderweg ontdekte ik diverse nieuwe bezienswaardigheden, zoals een hermetisch afgesloten bouwterrein met allemaal bouwloodsen. Het erf was leeg, zelfs de funderingen leken weggehaald. Helemaal achterin stond iemand met een motorzaag het struweel in goede banen te leiden. Je moet toch wat.
Ook hebben enkele in 2004 door de NS vermelde bezienswaardigheden een rigoreuze ‘make-over’ gehad, zoals een boerderij uit 1882. De cijfers hingen nog op een resterende gevel van de schuur, maar daar was dan ook alles mee gezegd. De schuur ernaast had nieuwe gebinten gekregen (maar nog geen dak).
Verder ontwaarde ik her en der gloednieuwe, fantasieloze, bunkerachtige, zo-uit-de-catalogus-geplukte bouwwerken op plekken waar voorheen unieke Groningse pareltjes stonden. Over de bezienswaardigheid daarvan kan getwist worden.
Iets voorbij Tjamsweer, alweer bijna in Appingedam (waar ik mijn auto bij het station geparkeerd had), trof ik een gemoedelijke hond die een heel eind met me meeliep, ver voorbij het erf dat hij behoorde te bewaken. Waartegen was me niet duidelijk, het lag er pittoresk en schijnbaar achteloos verlaten bij, zonder zichtbare vijanden om tegen te blaffen en in te bijten, zoals het hele gebied eigenlijk.
